PPK a koszty pracodawcy – ile firma płaci za PPK?

Załóżmy, że przedsiębiorca zatrudnia 40 pracowników, którzy chcą oszczędzać w ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych. Przyjmijmy, że każda osoba zatrudniona zarabia 7330 zł brutto – niemal tyle wyniosło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w grudniu 2022 roku. Pracodawca pokrywający wyłącznie wpłatę podstawową (1,5% wynagrodzenia) przeznaczy na PPK 4398 zł miesięcznie. Gdyby finansował także maksymalną wpłatę dodatkową (2,5% wynagrodzenia), koszt PPK w skali miesiąca wzrósłby do 11,728 zł. Na co jeszcze warto zwrócić uwagę, wdrażając PPK w firmie?

Kto wpłaca środki na rachunki uczestników PPK?
Ile kosztuje zawarcie umowy o prowadzenie PPK i umowy o zarządzanie PPK?
Od jakiej kwoty pracodawca nalicza wpłaty do PPK?
Czy wpłaty do PPK kwalifikują się do kosztów uzyskania przychodów?
Podsumowanie kosztów PPK dla podmiotu zatrudniającego

Kto finansuje oszczędności w Pracowniczych Planach Kapitałowych?

Wpłaty do PPK są finansowane przez podmiot zatrudniający (np. pracodawcę, zleceniodawcę) i osobę zatrudnioną (np. pracownika na umowie o pracę, zleceniobiorcę). Obie strony wpłacają kwoty obowiązkowe (podstawowe) i dobrowolne (dodatkowe).

	Wpłaty finansowane przez pracodawcę	Wpłaty finansowane przez pracownika
Wpłata podstawowa (obowiązkowa)	1,5%	2% (możliwość obniżenia do 0,5% dla osoby zatrudnionej, której wynagrodzenie za dany miesiąc nie przekroczyło 120% płacy minimalnej)
Wpłata dodatkowa (dobrowolna)	Maksymalnie 2,5%	Maksymalnie 2%
Łączna wartość wpłat	Maksymalnie 4%	Maksymalnie 4%

Ponadto uczestnik PPK może uzyskać dopłaty rządowe: powitalną i roczną.

Rodzaj dopłaty dla uczestnika PPK	Wysokość dopłaty dla uczestnika PPK	Częstotliwość przyznawania	Warunek, który musi spełnić uczestnik PPK, aby otrzymać dopłatę
Dopłata powitalna	250 zł	Jednorazowo	Uczestnik PPK musi oszczędzać w programie przez co najmniej 3 pełne miesiące kalendarzowe i pokryć wpłaty podstawowe za minimum 3 miesiące.
Dopłata roczna	240 zł	Raz w roku	Wpłaty podstawowe i dodatkowe finansowane przez podmiot zatrudniający i osobę zatrudnioną wyniosły co najmniej 3,5% 6-krotności minimalnego wynagrodzenia, które obowiązywało w roku, za który należy się dopłata. Jeśli uczestnik PPK obniżył własne wpłaty podstawowe (były niższe niż 2%), musiał zgromadzić minimum 25% ze wspomnianej kwoty.

Opłaty za umowy o zarządzanie PPK i prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz pracownika

Podmioty zatrudniające nie płacą za zawieranie umów o zarządzanie PPK i prowadzenie PPK. Wynagrodzenie instytucji finansowych, które utrzymują rachunki i zarządzają kapitałem, finansują uczestnicy PPK, w tym zleceniobiorcy.

Oszczędzający ponoszą opłatę za zarządzanie funduszem przez instytucję finansową oraz koszty działalności funduszu, które są wymienione w art. 50 ust. 1 ustawy o PPK.

Wpłaty do PPK finansowane przez pracodawcę

Podstawą do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający jest wynagrodzenie w rozumieniu ustawy o PPK, czyli podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Pamiętaj, że w tym przypadku nie obowiązuje Cię roczne ograniczenie podstawy wymiaru składek emerytalnych i rentowych. Jeśli podstawa przekroczy 208 050 zł w 2023 roku (30 × 6935 zł), nie naliczasz składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ale kontynuujesz naliczanie, pobieranie i dokonywanie wpłat do PPK.

Wpłaty do PPK a koszty uzyskania przychodów

Wpłaty do PPK finansowane przez pracodawcę kwalifikują się do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, o ile zostaną przelane na rachunek uczestnika PPK w ustawowym terminie (art. 15 ust. 4ga ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zdarza się, że pracodawcy wątpią, co oznacza „w miesiącu, za który są należne”. Jako ten miesiąc rozumiemy nawet częściowo przepracowany miesiąc, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie.

Przykład

Pracodawca wypłaca wynagrodzenie z przesunięciem, czyli do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za które jest należne. To oznacza, że pracownik otrzyma wynagrodzenie za wrzesień 2023 roku do 10 października 2023 roku. Termin dokonania wpłat do PPK minie 15 listopada. Jeżeli pracodawca zasili rachunek uczestnika PPK środkami w tym okresie, wpłaty do PPK finansowane przez firmę będą kosztami uzyskania przychodów we wrześniu.

Nie ma znaczenia, czy wpłaty z wynagrodzenia wypłaconego np. w październiku zostaną przekazane na rachunek uczestnika PPK w tym samym miesiącu, czy dopiero w listopadzie. Ważne, aby podmiot zatrudniający dopilnował terminu określonego w art. 28 ustawy o PPK. Chodzi o 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym obliczył własne wpłaty do PPK oraz obliczył i pobrał wpłaty finansowane przez pracownika.

Spóźnione wpłaty do PPK a koszty uzyskania przychodów

Istnieje pewien wyjątek. Załóżmy, że pracodawca nie przeleje środków na konto uczestnika PPK w ustawowym terminie. O ile będzie mógł zaliczyć finansowane przez siebie wpłaty do PPK do kosztów uzyskania przychodów, o tyle w miesiącu ich przekazania do instytucji finansowej prowadzącej rachunek PPK.

Przykład

Pracodawca naliczył i pobrał wpłaty do PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia za wrzesień 2023 roku, czyli 10 października 2023 roku. Niestety, przekazał środki na rachunek PPK dopiero 23 listopada, czyli po ustawowym terminie (15 listopada). W tej sytuacji spóźnione wpłaty do PPK finansowane przez pracodawcę są kosztami uzyskania przychodów w listopadzie, nie we wrześniu.

Zaległe wpłaty do PPK a koszty uzyskania przychodów

Pracodawca nie może zaliczyć wpłat zaległych do kosztów uzyskania przychodów. Z wpłatami zaległymi mamy do czynienia, kiedy pracodawca ani nie naliczy, ani nie pobierze wpłat w terminie wypłaty wynagrodzenia.

Przykład

Pracodawca nie naliczył i nie pobrał wpłat do PPK z wynagrodzenia nowo zatrudnionej osoby za wrzesień 2023 roku, które wypłacił 10 października 2023 roku. To oznacza, że nie może ich naliczyć i pobrać z wpłatami, które obliczy na podstawie wynagrodzenia za październik. Wpłaty do PPK z wynagrodzenia za wrzesień pozostają zaległymi. Nie można ich uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, a pracownikowi należy się rekompensata finansowa zgodnie z Kodeksem cywilnym.

Kiedy wpłaty do PPK nie są kosztami uzyskania przychodów?

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wpłaty do PPK, które naliczono od nagród i premii wypłaconych z dochodu pracownika po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Wpłaty do PPK a autorskie koszty uzyskania przychodów (50%)

Skoro już analizujemy, czy wpłaty do PPK stanowią koszt uzyskania przychodów pracodawcy, sprawdźmy także, czy można w ich przypadku zastosować 50% KUP.

Autorskie koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% stosuje się w przypadkach określonych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, czyli kiedy podatnik osiąga wynagrodzenie z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Wpłaty do PPK, które finansuje pracodawca i które stają się przychodem pracownika, nie kwalifikują się do wynagrodzenia za pracę twórczą. Jeśli uczestnik PPK spełnia warunki do skorzystania z 50% KUP, będą dotyczyć tylko tej części wynagrodzenia, które zostało wypłacone jako tzw. honorarium autorskie.

Koszty PPK dla pracodawcy – podsumowanie

Pracodawca zawiera umowę o zarządzanie PPK i umowę o prowadzenie PPK, nie ponosząc żadnych opłat.
Podmiot zatrudniający wpłaca obowiązkowo 1,5% wynagrodzenia brutto i opcjonalnie do 2,5% wynagrodzenia brutto w rozumieniu ustawy o PPK, czyli podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i społeczne.
Wpłaty do PPK w części pokrywanej przez pracodawcę zalicza się do kosztów uzyskania przychodu, o ile zostaną przekazane na rachunek uczestnika PPK w ustawowym terminie. Art. 28 ustawy o PPK podaje, że wpłaty do PPK przekazuje się do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały naliczone i pobrane.
Wpłaty do PPK finansowane przez pracodawcę są kosztami uzyskania przychodów w miesiącu wypłaty wynagrodzenia, na podstawie którego naliczono wpłaty.
Wpłaty do PPK w części finansowanej przez pracodawcę są kosztami uzyskania przychodów w miesiącu przekazania wpłat do PPK, jeśli podmiot zatrudniający przekroczy ustawowy termin.
Zgodnie z art. 15 ust. 1da i 4ga ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki, które ponosi podmiot zatrudniający, aby zrealizować obowiązki wynikające z ustawy o PPK, są kosztami uzyskania przychodów. Można do nich zaliczyć np. koszty przelewów wykonywanych w celu dokonania wpłat do PPK.

Udostępnij artykuł